Hun vete dateert al van zo lang geleden dat geen van beiden zich meer herinnert waarmee het ooit begon. Maar iedereen weet al jaren: Van der Geest en De Korte, dat is water en vuur. Door hun succesvolle aanpak waren ze tot elkaar verdoordeeld, want met hun judoka's moesten de sportschoolhouders vaak naar dezelfde internationale toernooien. Maar samen reizen, eten of slapen was dan ondenkbaar.

Van der Geest schreef na de Spelen van 1996 een zwartboek over onder anderen De Korte. Hij noemde de trainer van olympisch kampioen Mark Huizinga een jaar eerder bommengooier, schorem en tuig. De Korte was op zijn beurt ook niet mals over Van der Geest. Bij ieder kampioenschap viel wel een rel te noteren. ?We gingen naast de judomat steeds gekker doen. Het was niet meer te overzien", aldus De Korte.

Wie het duo nu ziet, staat met open mond te kijken. Sinds ze in januari samen zijn aangesteld als bondscoach van de mannen gaan ze opvallend goed met elkaar om. ?Het is een hele prettige samenwerking", erkent De Korte. ?Cor is een gezellige vent." ?We kunnen uren lullen," zegt Van der Geest, ?Over judo, over hoe je met topsporters omgaat. Dat is heel plezierig. We kunnen veel van elkaar leren. Op trainingskamp in Brazilië ging het vorige maand ook heel goed."

In het Zuid-Amerikaans land maakte het duo nog een hachelijk avontuur mee. Bij een strandwandeling met vrouwenbondscoach Marjolein van Unen kreeg De Korte plots een pistool tegen het hoofd gedrukt. Vier mannen wilden de trainers beroven. De Korte had niets op zak, waarna de rovers zich op Van Unen richtten. Zij gooide in paniek haar ketting in zee. De Brazilianen pakten het sieraad en gingen ervan door. ?Ik bleef rustig", zegt oud-commando De Korte. ?Maar Marjolein was behoorlijk van slag. We hebben veel met haar moeten praten."

Met Van Unen vormen de mannen nu een hecht technisch kader dat de judoka's naar de medailles op de Spelen van 2004 moet leiden. ?Zij is de buffer tussen ons", stelt Van de Geest. ?We vergaderen iedere week en trekken een front. Niemand komt daar tussen, ook omdat we door de wol geverfd zijn. Je denkt toch niet dat een bestuurslid ons gaat vertellen wie er naar het WK moet?"

De basis voor de grote verzoening werd gelegd in Japan, vlak voor de Olympische Spelen van Sydney. Van der Geest: ?Ik wilde in Sydney geen problemen tussen de coaches onderling. Vier jaar eerder ging dat mis in Atlanta, waarbij mijn pupil Ben Sonnemans het slachtoffer werd. Die afspraak maakten we in Katsura, waar we trainden." De Korte: ?We hebben samen nog een pilsje gedronken."

In Sydney bleven conflicten achterwege. Op een grap van De Korte na, die beweerde dat hij met Van der Geest op een kamer sliep. In de maanden daarna kwamen de coaches steeds nader tot elkaar. Op een terras in Rome tekenden ze vrede. ?Uit onze gesprekken bleek dat we hetzelfde wilden", zegt De Korte. ?Het Nederlanse judo naar de top brengen. Waarom zitten we elkaar eingelijk dwars, vroegen we onszelf af."

Zorg over de toekomst van het judo dreef de twee ook in elkaars armen. Ze naderen hun pensioen. De Korte is al 64 jaar, Van der Geest 56. Het ontbreekt aan opvolgers. Bovendien is de financiele basis voor de sport akelig smal. ?Tegen een hogeschool als Frankrijk strijden wij met middelen van een kleuterschool", meent De Korte. Mede door het eeuwige geruzie is de belangstelling van sponsors gering. Nu de rust is weergekeerd, hopen de coaches nieuwe geldstromen te kunnen aanboren.

Van der Geest twijfelde lang over de hereniging, maar ging toch overstag. ?Door bemiddeling van een derde persoon, ik zeg niet wie het is, is het goed gekomen. Ik ga het niet van de daken schreeuwen, want in het verleden is veel gebeurd. Maar we moeten nu vooruit kijken. Het belang van de sporters staat voorop."

bron: noordhollands dagblad